Οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τεχνολογικό εξοπλισμό και μηχανήματα, αλλά και γενικότερα τα λειτουργικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο της Λαμίας και τα Κέντρα Υγείας της Φθιώτιδας, δεν αποτελούν τοπικό φαινόμενο ούτε μεμονωμένη περίπτωση.
Ούτε επίσης προέρχονται μονάχα από τις όποιες υπαρκτές ή μη αδυναμίες των εκάστοτε διοικούντων να “τρέξουν” ορισμένα διαδικαστικά ζητήματα, όπως προμήθειες για αναλώσιμα και τεχνολογικό εξοπλισμό.
Οι ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο της Λαμίας, βαραίνουν τη σημερινή, αλλά και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που με τις πολιτικές που εφαρμόζουν επιδιώκουν να οδηγήσουν στην απαξίωση και τη διάλυση τη δημόσια και δωρεάν Υγεία, προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών και κέντρων αποκατάστασης.
Είναι η πολιτική που ακολουθείται χρόνια τώρα και η οποία εντάθηκε, με δικαιολογία την καπιταλιστική κρίση. Το “πετσόκομμα” των επιχορηγήσεων, προκειμένου να εξοικονομηθούν δημόσια κονδύλια για να δοθούν για την ανάπτυξη του κεφαλαίου, ήρθε να επιδεινώσει τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας ολόκληρης της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι από τα δεκάδες δισεκατομμύρια που δόθηκαν για την Υγεία, ελάχιστα ήταν τα χρήματα που διατέθηκαν για την κάλυψη πραγματικών αναγκών και την βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας προς το λαό. Αντίθετα, τα περισσότερα χρήματα λεηλατήθηκαν από τις διάφορες ιδιωτικές εταιρείες που λυμαίνονται επί χρόνια το χώρο της δημόσιας Υγείας.
Το Νοσοκομείο της Λαμίας αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της πολιτικής. Δαπανήθηκαν υπέρογκα ποσά για την κατασκευή του, αλλά ουδέποτε εξοπλίστηκε και λειτούργησε σε ολόκληρο το μέγεθος του. Ουδέποτε στελεχώθηκε με το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα οι σημερινοί εργαζόμενοι να καλύπτουν μόνο το 50% των οργανικών θέσεων.
Λειτουργεί σχεδόν 15 χρόνια χωρίς να διαθέτει μαγνητικό τομογράφο, με πεπαλαιωμένο αξονικό τομογράφο, χωρίς να αναπτύξει παρεχόμενες υπηρεσίες σε τομείς όπως η οδοντιατρική, η φυσικοθεραπεία , η αντιμετώπιση και η νοσηλεία ψυχιατρικών περιπτώσεων και η αποκατάσταση μυοσκελετικών τραυμάτων. και πλέον οι περισσότερες κλινικές υπολειτουργούν.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας της Φθιώτιδας, τα οποία ουδέποτε απέκτησαν χαρακτηριστικά δομών που παρέχουν πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν αφεθεί εντελώς στην τύχη τους.
Η απαξίωση και η διάλυση του δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας έχει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά. Αυτός που πλήττεται περισσότερο είναι ο εργαζόμενος λαός που αδυνατεί να καλύψει τα νοσήλια και το κόστος των ιδιωτικών κλινικών.
Ο εργαζόμενος λαός, είναι αυτός που κάτω από τις σκληρές συνθήκες σωματικής και πνευματικής εργασίας, έχει την ανάγκη ιατρικών εξετάσεων και φροντίδας. Οι σκληρά εργαζόμενοι, είναι αυτοί που υποφέρουν από διάφορες ασθένειες του μυοσκελετικού και χρειάζονται αξονικό και μαγνητικό τομογράφο . Οι σκληρά εργαζόμενοι είναι αυτοί που δεν αμείβονται σύμφωνα με τις ανάγκες τους και δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε σε απλά ζητήματα υγείας, όπως στη φροντίδα των δοντιών τους ή στην απόκτηση γυαλιών οράσεως.
Στο πλαίσιο αυτό, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαμίας, συμπαρίσταται στις κινητοποιήσεις του Σωματείου των εργαζομένων στο Νοσοκομείο της Λαμίας και στα Κέντρα Υγείας της Φθιώτιδας, και απευθύνει κάλεσμα στον εργαζόμενο λαό να κάνει δική του υπόθεση την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
