Σε ιδιαίτερα συγκινησιακό κλίμα εψάλη στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Άνω Σπαρτιάς, το πρωί της Πέμπτης 12 Οκτωβρίου, η Εξόδιος ακολουθία των 3 μελών της Ιερατικής οικογενείας του π. Σπυρίδωνος Παπαδοπούλου, οι οποίοι βρήκαν τραγικό θάνατο το μεσημέρι της Δευτέρας 9 Οκτωβρίου σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Π.ΕΟ. Αθηνών – Θεσσαλονίκης στο ύψος του Καραβομύλου.
Της Εξοδίου ακολουθίας προηξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος, πλαισιούμενος από πολλούς ιερείς της Ανατολικής Φθιώτιδος, καθώς επίσης παρέστησαν, μοναχές από τις γύρω Ιερές Μονές της Μητροπόλεως μας και πλήθος πιστών από το χωριό Άνω Σπαρτιά και την ευρύτερη περιοχή. Ανάμεσά τους παρέστη και ο Αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδος κ. Ευθύμιος Καραΐσκος.
Τον επικήδειο εξεφώνησε ο Ποιμενάρχης μας εμφανώς συγκινημένος αναφερόμενος στο τραγικό συμβάν αλλά και στην ζωή του καλού και ταπεινού ιερέως π. Σπυρίδωνος.
Χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Θλίψη μας κατέλαβε όλους πατέρες και αδελφοί, για τον τραγικό και αιφνίδιο θάνατο του Γέροντος Ιερέως π. Σπυρίδωνος του καλοκάγαθου και ευλογημένου λειτουργού του Υψίστου, ο οποίος παρά την συνταξιοδότησή του συνέχιζε στο χωριό του να λειτουργεί, να σας ευλογεί και να σημαίνει την καμπάνα της Παναγίας, δια να μη μένει στερημένο το ποίμνιο του μικρού αυτού χωριού αλλά ιστορικού, της χάριτος του Χριστού.
Η θλίψη μας είναι διπλή και αυξάνεται διότι μαζί με τον δικό του θάνατο έχουμε ενώπιον μας και τον θάνατο της πρεσβυτέρας του και του υιού τους και όντως η εικόνα αυτή είναι τραγική. Μια ολόκληρη οικογένεια να πέφτει θύμα δυστυχήματος και να πορεύεται εις την αιωνιότητα.
«Όντως φοβερότατον το του θανάτου μυστήριον», όντως αυτά τα γεγονότα μας συνταράσσουν και ο θάνατος και μάλιστα ο τραγικός θάνατος.
Αλλά «τις γαρ έγνω νου Κυρίου; ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» ποιος μπορεί να εξιχνιάσει το βάθος της γνώσεως και σοφίας του Θεού; γιατί δηλαδή επέτρεψε να συμβεί αυτό το τραγικό; γιατί συνέπεσε ο θάνατος πατρός, μητρός και υιού. Εμείς καλούμεθα εν πίστη να δεχθούμε το γεγονός, να προσευχόμαστε για την ανάπαυσή τους και να διδαχθούμε ότι κανένας δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί στο μέλλον και γι αυτό θα πρέπει πάντοτε να είμαστε έτοιμοι με το εισιτήριο της πίστεως στο χέρι για την αιώνιο ζωή.
ο π. Σπυρίδων ήταν ένας πνευματικός άνθρωπος, είχε μια εσωτερικότητα, είχε συνδεθεί με την Εκκλησία από μικρό παιδί, διετέλεσε μέχρι της χειροτονίας του ιεροψάλτης.
Αυτά που έλεγε και τελούσε τα επίστευε και άφηναν σφραγίδα. Πάντοτε και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις μας αλλά και στα Ιερατικά συνέδρια πάντοτε έλεγε τον καλό και ευχάριστο λόγο.
Στο πρόσωπό του έβλεπα τον καλοκάγαθο Ορθόδοξο παπά. Έτσι θέλουμε τους ιερείς μας, αφοσιωμένους στην Εκκλησία, εις το ποίμνιο, εις την παράδοση, αφοσιωμένους σε όλα αυτά τα οποία συνθέτουν την Ενότητα Ελληνισμού και Ορθοδοξίας και ο Παπασπύρος ήταν τέτοιος παπάς. Ήταν ένας γνήσιος Έλληνας Ορθόδοξος παπάς. Το άδολον του χαρακτήρος του, η πίστη του εις τον Χριστό, η απλότητα στη ζωή του και η αφοσίωσή του εις την Εκκλησία ήταν τα απαραίτητα που διέθετε για να τον υποδεχθεί ο Κύριος εις την αιωνιότητα.
Ο Θεός να τους αναπαύει, εις τους εναπομείναντας συγγενείς να χαρίζει ο Κύριος καρτερία και προσδοκία της κοινής Αναστάσεως και να εύχονται υπέρ πάντων ημών, ώστε ο δρόμος της ζωής μας να είναι καλός όπως του Παπασπύρου.
Τέλος ακολούθησε εν πομπή η ταφή τους στο Κοιμητήριο του χωριού.
