Μετά από 47 χρόνια όλοι μας αναζητάμε το βαθύτερο νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και ο καθένας μπορεί να δίνει τη δική του εκδοχή.
Η Ιστορία έχει καταγράψει την εξέγερση των φοιτητών, έχει καταγράψει το κλίμα της εποχής, το τι προηγήθηκε και το ό,τι επακολούθησε.
Η Δημοκρατία, η δωρεάν Δημόσια Παιδεία, η Ελευθεροτυπία, το Κοινωνικό Κράτος, ο Κοινοβουλευτισμός, το Κράτος Δικαίου και ο Πολιτισμός, ήταν ελπίδες και συνθήματα εκείνης της γενιάς και μπορούμε σήμερα να πούμε ότι αυτά είναι τα κεκτημένα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι όλα εκείνα για τα οποία σήμερα μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι
Φυσικά με την πάροδο του χρόνου υπήρξαν στρεβλώσεις που τα προηγούμενα χρόνια απέκτησαν ένα ξεχωριστό βάρος, υπήρξαν παθογένειες, πολλά προβλήματα που έφεραν την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας στα όρια της και την γενιά του Πολυτεχνείου απολογούμενη .
Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να μειώσουν και να μηδενίσουν την σημασία εκείνης της εξέγερσης των φοιτητών
Το Πολυτεχνείο ήτανε πραγματικά μια εξέγερση, άλλωστε ξέρουμε όλοι μας ότι κάθε εποχή χρειάζεται τη δική της επανάσταση .
Νομίζω ότι και σήμερα χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο, μόνο που θα πρέπει να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Θα πρέπει να έχει πατριωτικά χαρακτηριστικά θα πρέπει να απαντά με μια υπέρβαση στο λαϊκισμό και τον ατομισμό, με προτεραιότητα στην αξιοκρατία.
Ειδικά σήμερα, η Πατρίδα μας ζητάει να αγωνισθούμε αλλιώς και να προφυλάξουμε όλους τους συμπατριώτες μας από έναν ύπουλο εχθρό που αθόρυβα μας αποδεκατίζει και μας υποχρεώνει να γιορτάσουμε την φετινή επέτειο με το μυαλό και την καρδιά μας, χωρίς τις παραδοσιακές εκδηλώσεις.
Με το βλέμμα λοιπόν στο αύριο, παλεύοντας τον αόρατο εχθρό, σήμερα ας έχουμε στη μνήμη μας και τη σκέψη μας τις ημέρες του Πολυτεχνείου που κουβαλούν τα χαρακτηριστικά και τις αξίες του αγώνα της κάθε γενιάς, ενός αγώνα που τιμούμε και θα κρατήσουμε ως πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον.