Προς τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον Φιλόχρηστο λαό της Φθιώτιδος.
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
«Λύτρωσις απέστειλε Κύριος τω λαώ αυτού».
Χριστούγεννα σήμερα! Ημέρα χαράς και φωτός. Λάμπει η οικομένη από την φωτοφάνεια του άστρου της Βηθλεέμ και οι αγγελικές φορές διακηρύττουν το μέγα θαύμα της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου.
«Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται. Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου».
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για τον άνθρωπο. Εισέρχεται στην ιστορία του κόσμου. Όπως κάθε άνθρωπος γεννάται, γαλακτοτρέφεται, χειραγωγείται, αναπτύσσεται, έτσι και ο ενανθρωπήσας και δι’ ημάς νηπιάσας Θεός.
«Σήμερον ο άναρχος άρχεται και ο Λόγος σαρκούται» ψάλλει η Εκκλησία μας.
Εκείνος, που δεν έχει αρχή, αρχίζει μια καινούρια δημιουργία. Εγκαθιδρύει στη γη μια νέα ζωή με πρώτο πολίτη τον εαυτό του. Αυτό είναι το μέγιστο, το παράδοξο, το μυστήριο των μυστηρίων, ότι ο Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ενδύεται την ανθρώπινη σάρκα από το άγιο και καθαρό σώμα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Με την ενανθρώπιση του Χριστού «της γαρ αιωνίου Βασιλείας το άναρχον εκαινουργήθη» (Δοξαστικό του Όρθρου των Χριστουγέννων). Έτσι, ως θησαυρός φυλάσσεται μέσα στο ανθρώπινο σώμα του Χριστού η Χάρη της Θεότητος, για να διανεμηθεί στο σώμα της Εκκλησίας και να διαπεράσει στο θνητό σώμα κάθε μέλους της Εκκλησίας, του Μυστικού δηλαδή Σώματος του Χριστού.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς ως κεντρική ιδέα του Ευαγγελίου του έχει την επίσκεψη του Θεού προς σωτηρίαν των ανθρώπων: «Επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ αυτού» (Λουκ. 1,68).
Ο δε Απόστολος Παύλος γι’ αυτή την ευεργεσία του Θεού γράφει στους Κορινθίους: «Γινώσκετε γαρ την Χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι δι’ υμάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα υμείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσητε». (Β΄ Κορ. 8,9).
Η Γέννηση του Χριστού, η εορτή των Χριστουγένων παίρνει νόημα, εάν βιώνεται μέσα στην Εκκλησία.
Σ’ αυτήν μας καλεί ο όρθρινος ύμνος των Χριστουγέννων, λέγοντας: «Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγενήθη ο Χριστός …». Ο Χριστός ζει μέας στο Μυστικό Σώμα της Εκκλησίας και μέσα σ’ Αυτό γεννάται κάθε φορά που τελούμε την αναίμακτη Θεία Μυσταγωγία. Το άγιο Σώμα Του είναι μαζί μας κάθε μέρα. Το σώμα μας είναι και δικό του Σώμα, όταν εμείς ενούμεθα δια της Θείας Κοινωνίας. Αυτή είναι η λύτρωση του λαού. Η μετάδοση στο σώμα μας, στην ψυχή μας, στην ύπαρξή μας του Σώματος και της Χάριτος του Χριστού. Αυτή την κατεύθυνση, ασυνειδήτως για τους πολλούς, δείχνει η παράδοση των Ορθοδόξων, που σήμερα σπεύδουν να μεταλάβουν τα Άχραντα Μυστήρια.
Ο Λόγος σάρξ εγένετο, για να φέρει μέσα στην κτίση των ανακαινιστική πνοή της Θεότητος. Στην πορεία του προς την γη ακολούθησε τον πιο ταπεινό, τον πιο φτωχό, τον πιο άσημο δρόμο, για να δώσει την δυνατότητα και στους ελαχίστους της γης να τον προσλάβουν και να σωθούν.
Αδελφοί εν Κυρίω.
Μία είναι η αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα. Ότι με την Γέννηση του Σωτήρος Χριστού μας παρέχεται η δυνατότητα λυτρώσεως. Εάν περιφρονήσουμε την αγάπη του Χριστού, εάν δεν οδεύσουμε προς την νέα Βηθλεέμ της σωτηρίας μας, εάν μείνουν «βαρυκάρδιοι» και επαναπαυμένοι στην αναίδεια της αμαρτίας, δεν θα περάσουμε στη νέα κτίση της Χάριτος, αλλά θα μείνουμε μακριά στην συνεσκιασμένη ζωή της παλαιάς εποχής.
Υπάρχουν συνάνθρωποί μας Χριστιανοί σήμερα, που ζουν «ως ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν των κόσμω» (Εφεσ. 2,12).
Απ’ αυτό χειρότερο μαρτύριο δεν υπάρχει, όχι μόνο για τους ίδιους και το περιβάλλον τους, αλλά δυστυχώς και για ολόκληρη την κοινωνία, που εισπράττει τα δεινά της χωρίς θεόν συμπεριφοράς τους.
Έχομε φθάσει σε οριακό σημείο και στην πάλαι ποτέ διαλάμψασα Ελλάδα. Η αθεΐα θεσμοθετείτε και καθιερώνεται ως τρόπος ζωής και η αμαρτία νομιμοποιείται. Ο Χριστός εξωβελίζεται και εισάγεται το μοντέλο του άθρησκου κράτους.
Δεν βλέπουν οι ιθύνοντες, ότι το μοντέλο αυτό δοκιμάσθηκε και σε άλλα Ορθόδοξα κράτη επί 80 τραγικά για την πίστη χρόνια και απεβλήθη;
Η Ελλάδα χωρίς Χριστό δεν ζει.
Εάν αποτολμήσουν να καθιερώσουν μια κοινωνία χωρίς Χριστό, θα έχουν ανοίξει τον τάφο αυτής της υπερήφανης και ευλογημένης από τον Χριστό φυλής.
Η σημερινή Ελλάδα μέσα στα δεινά της καθημερινής σταυρώσεως χρειάζεται την ελπίδα της αναγεννήσεως.
Ας ακούσουμε τον αγγελιαφόρο του ουρανού, τι είπε στους αγραυλούντες ποιμένες: « μη φοβείσθε, ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυΐδ» (Λουκ. 2,11).
Και σε εμάς ετέχθη σωτήρ, ο Κύριος του ουρανού και της γης. Ας στηρίξουμε την ελπίδα μας σ’ Αυτόν. Μόνο ο Χριστός δύναται να συγρακτήσει την λαίλαπα της απώλειας και να χαρίσει στον κόσμο ειρήνη και ευδοκία.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
«Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
