Είμαστε σήμερα εδώ, κάτω από την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, για να τιμήσουμε μία από τις πιο βαρυσήμαντες στιγμές της ιστορίας του τόπου μας, υποκλινόμενοι μπροστά στο μεγαλείο της Ενωμένης Εθνικής Αντίστασης.
Είμαστε σήμερα εδώ, για ν’ αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη των ηρώων, που καθόρισαν το μέλλον του τόπου μας.
Των ηρώων, που χάρη σε αυτούς, σήμερα, μπορούμε να κοιτάμε το παρελθόν με υπερηφάνεια και το μέλλον με αισιοδοξία.
Γιατί ο Γοργοπόταμος δεν εντάσσεται στα σύμβολα, που παίρνουν σιωπηλά την θέση τους στην ιστορία.
Εδώ και 80 χρόνια παραμένει ζωντανός οδηγός, για μια υπερήφανη εθνική πορεία.
Γιατί οι φλόγες από τα όπλα του Άρη και του Ζέρβα και από τα εκρηκτικά του Μάγιερς και του Γούντχαουζ, δεν έσβησαν με το τέλος της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Έγιναν φως που φώτισε, τότε την οδό της απελευθέρωσης και μετέπειτα την ατραπό της συμφιλίωσης.
Το ίδιο φως, με την ίδια λάμψη, δείχνει πλέον και σήμερα, τη μεγάλη λεωφόρο της ενότητας.
Κυρίες και κύριοι,
τα βουνά αυτά που βρίσκονται γύρω μας έχουν βαφτεί βαθιά με αίμα. Με το αίμα των αγωνιστών του 41-44. Αυτών που πολέμησαν με λιγοστά μέσα, δίνοντας όμως όλη τους την ψυχή για την απελευθέρωση της πατρίδας και γεμίζοντας με αισιοδοξία το νου και την καρδιά του ελληνικού λαού.
Το ξημέρωμα της 26ης Νοέμβρη του 1942, η λάμψη της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου από τις αντάρτικες ομάδες του Άρη, του Ζέρβα και των Άγγλων σαμποτέρς, έδωσε το διαχρονικό μήνυμα της ενότητας και της ομοψυχίας.
Η ενότητα, το ένα και μοναδικό νόημα του σημερινού εορτασμού, συμβολικό, μα πρωτίστως ηθικό, είναι προϊόν ενσυνείδητης επιλογής.
Αυτής που υπαγορεύει η μεγάλη ευθύνη για τις γενιές που έρχονται και ο μεγάλος σεβασμός για τις γενιές που πέρασαν.
Σήμερα είμαστε εδώ και υμνούμε την ενότητα αυτών που συνεργάστηκαν και πέτυχαν αυτή τη μεγάλη νίκη. Μια νίκη που εξέφραζε την αγάπη για την πατρίδα, όλων των Ελλήνων, διαφορετικών πολιτικών παρατάξεων
Αυτών που πολέμησαν με την καρδιά και την ψυχή τους, για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Αυτών των ίδιων που, λίγο αργότερα βύθισαν, δυστυχώς, τη χώρα σε έναν φρικτό αδελφοκτόνο πόλεμο.
Αυτοί έφυγαν.
Η γενιά τους μας αφήνει σιγά σιγά και η ιστορία έχει τον λόγο για το χθες.
Ως κοινωνία όμως έχουμε τον λόγο για το σήμερα. Μια κοινωνία, που στα επόμενα χρόνια από την λήξη του εμφυλίου πολέμου, βρήκε τη δύναμη και κατάφερε να ξεπεράσει τις διαχωριστικές γραμμές, να γεφυρώσει τα χάσματα και να προχωρήσει στην εθνική συμφιλίωση, που είναι δική της κατάκτηση στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Και ο Γοργοπόταμος είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ότι δεν είμαστε ικανοί μόνο για τα χειρότερα, αλλά κυρίως και πρωτίστως για τα καλύτερα.
Αρκεί η ενότητα να εμποτίσει το μυαλό, τη ψυχή, και τις ζωές μας.
Γιατί η ενότητα χτίζει. Χτίζει πάνω στη διαφορετικότητα, στα διαφορετικά θέλω της καθεμίας και του καθενός.
Γιατί με την ενότητα θα αποβάλουμε το «εμείς ή εσείς» ή το «εμείς ή κανείς».
Χρειάζεται αγώνας και προσπάθεια για να δώσουμε νόημα και πάλι σε μια λέξη τόσο απλή, αλλά καθόλου δεδομένη.
Ας κρατήσουμε λοιπόν αυτόν τον συμβολισμό της ημέρας του Γοργοποτάμου στις καρδιές και το μυαλό μας και ας υποσχεθούμε σήμερα ότι δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.
Σήμερα, εδώ, ας δώσουμε την υπόσχεση ότι έχουμε την θέληση να αγωνιστούμε, όλοι μαζί, για μια ελληνική κοινωνία, βασισμένη στις αξίες και στις αρχές του δικαίου και της ισονομίας.
80 χρόνια μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, οφείλουμε στους εαυτούς μας να θυμόμαστε πάντα ότι οι Έλληνες, όταν συνεργαζόμαστε και αγωνιζόμαστε ενωμένοι και προσηλωμένοι στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας, μεγαλουργούμε.
Μακριά από το διχασμό και τη διχόνοια έχουμε σήμερα την ευκαιρία να ανεβάσουμε τη Δημοκρατία μας ψηλότερα, μέσα από τον ανοιχτό διάλογο και τον πολιτικό πολιτισμό, που εγγυώνται την ευημερία και την πρόοδο της κοινωνίας μας.
Ας κρατήσουμε τη φλόγα του Γοργοποτάμου ως φωτεινό οδηγό για μια περήφανη εθνική πορεία στο διηνεκές.
Το οφείλουμε στους αγωνιστές μας, το οφείλουμε στην πατρίδα μας, το οφείλουμε στα παιδιά μας.
Για να θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου Κωστή Παλαμά : «Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί.».
Σας ευχαριστώ.
