Μακαριώτατε,
Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Φθιώτιδας,
Σεβαστοί πατέρες,
Κύριε Υπουργέ,
Κύριοι Βουλευτές,
Κύριε Δήμαρχε Αθηναίων,
Κύριε Περιφερειάρχη
Συνάδελφοι στην αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού,
Εκπρόσωποι του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας,
Εκπρόσωποι φορέων,
Κυρίες και κύριοι,
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
Διπλή γιορτή σήμερα για την πόλη μας.
Σαν σήμερα, στις 18 Οκτωβρίου του 1944, ανήμερα της μνήμης του Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά του ιατρού, οι καμπάνες στο διπλανό εξωκκλήσι ηχούσαν χαρμόσυνα, αναγγέλλοντας την απελευθέρωση της Λαμίας από τον κατακτητή, την ώρα που τα πρώτα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ έμπαιναν στην πόλη.
Διπλή γιορτή που καταγράφεται στην τοπική παράδοση που θέλει να συνδέει τον Άγιο Λουκά, με την απελευθέρωση της από τους κατακτητές και να γράφεται ακόμα μια σελίδα στην μακραίωνη Ελληνική ιστορία, όπου πατρίδα και θρησκεία, πορεύονται μαζί στο πέρασμα των αιώνων, σε μία άρρηκτη σχέση.
Τούτες τις ώρες, πρέπει να γυρίσουμε το βλέμμα μας πίσω.
Σε εκείνες τις μέρες του φθινοπώρου του 1944, που τα μηνύματα της λευτεριάς πλησίαζαν και τη Λαμία.
Σαν χθες, οι αντάρτες της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, συγκρούονται με τους Γερμανούς στη Μεγάλη Βρύση.
Οι Γερμανικές μεραρχίες ετοιμάζονταν να φύγουν από την πόλη, αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια. Οι αποθήκες πυρομαχικών στο στρατόπεδο Τσαλτάκη, το εργοστάσιο της ηλεκτρικής στην οδό Λεωνίδου, το τηλεφωνικό κέντρο στην οδό Αινιάνων, οι αποθήκες του Ερυθρού Σταυρού με τρόφιμα για τους πεινασμένους της περιοχής, ήταν οι στόχοι τους.
Εκεί όμως βρέθηκαν τρεις άνθρωποι, τους οποίους οφείλουμε πάντα να τους έχουμε ψηλά στη μνήμη μας, καθώς είναι αυτοί που απέτρεψαν τα χειρότερα.
Ο Ευγένιος Ντε Σιμόνε, ως αιχμάλωτος των Γερμανών, είχε υποχρεωθεί να τοποθετήσει εκρηκτικά στις αποθήκες των πυρομαχικών στο Τσαλτάκη, για να τα πυροδοτήσουν οι ίδιοι, όταν θα έφευγαν.
Την παραμονή του Αγίου Λουκά, με τεράστιο κίνδυνο της ζωής του, κόβει τα καλώδια, σώζοντας τη Λαμία από βέβαιη καταστροφή.
Το ίδιο έκανε, σε συνεννόηση με την αντίσταση και ο Αυστριακός Τζόζεφ Μπλέχινγκερ που με κίνδυνο της ζωής του, κόβει τα καλώδια και διαφεύγει στη Στυλίδα.
Και οι δύο, μετά τον πόλεμο, παίρνουν την Ελληνική υπηκοότητα και έζησαν ανάμεσά μας.
Τις κρίσιμες εκείνες ώρες, στην πόλη βρίσκεται και ο Σουηδός Sture Linner ως αντιπρόσωπος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και μετέπειτα διπλωμάτης. Οργανώνει ομάδες περιφρούρησης για να αποφευχθούν οι ανατινάξεις από τους Ναζί, το πλιάτσικο και οι λεηλασίες. Σαν χθες τα μεσάνυχτα, πήρε την πρωτοβουλία και πήγε στο Γερμανό διοικητή στο σπίτι του, στην οδό Τσιριμώκου και Μανωλίδου, τον έπεισε να μην πυροδοτηθούν τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί, σώζοντας με αυτόν τον τρόπο βασικές υποδομές της πόλης μας που είχαν απομείνει.
Λίγες ώρες αργότερα, τα αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ, ελέγχουν πλήρως την κατάσταση.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
Η Ελληνική ιστορία και σήμερα με σεβασμό κλίνει το γόνυ στη μνήμη των νέων εκείνης της εποχής που πολέμησαν, θυσιάζοντας τα νιάτα τους για την λευτεριά της πατρίδας.
Της πατρίδας της χιλιόπαθης που δεν πρόλαβε να χαρεί τη νίκη κατά του «άξονα» αφού η κατάρα της φυλής μας, η διχόνοια, μας οδήγησε στον αδελφοκτόνο εμφύλιο που διέλυσε την κοινωνική μας συνοχή, μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω και δε μας επέτρεψε να συμμετάσχουμε στα τραπέζια των νικητών και να δρέψουμε τους καρπούς της νίκης.
Ο αδελφοκτόνος εμφύλιος που μας ανάγκασε να κάνουμε υπερπροσπάθεια για να μπορούμε σήμερα ισότιμα να βαδίζουμε μαζί με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη της ενωμένης Ευρώπης, τον δρόμο της προόδου.
Οι Λαμιώτες, όπως και όλοι οι Ελληνες, βρίσκουν τη δύναμη να τραβήξουν μπροστά.
Βρίσκουν τη δύναμη να κλείσουν τις πληγές και τα σημάδια της κατοχής και του εμφύλιου σπαραγμού.
Βρίσκουν τη δύναμη να χαράξουν νέα πορεία, μέσα σε μια Ενωμένη Ευρώπη.
Πορευτήκαμε για χρόνια, αν και πήραμε αποστάσεις από βαθιές ιστορικές παρακαταθήκες, εν ονόματι των καταναλωτικών αγαθών.
Νομίσαμε πως ο πόλεμος και κυρίως η πείνα και η δυστυχία, ήταν κάτι που πέρασε. Πιστέψαμε ότι όλα αυτά δεν μας αφορούν και ότι έχουν σχέση με άλλους λαούς.
Λειτουργήσαμε σαν άρπαγες του εθνικού μας πλούτου, οικονομικού και περιβαλλοντικού. Εγωιστικά, ατομιστικά, δυνάστες των ανήμπορων, πλούσιοι με δανεικά, επιτυχημένοι χωρίς πολλές φορές αξία, εραστές της ήσσονος προσπάθειας και του πλαγίου δρόμου, ευτυχισμένοι σε ένα κράτος που δυστυχεί, σε μία καθημερινότητα που μας οδήγησε σ΄ αυτή την κατάσταση της ηθικής και οικονομικής κρίσης, του αδιεξόδου, και τελικά της απώλειας ακόμη και της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Μέρες όπως η σημερινή, μας υποχρεώνουν, ψύχραιμα και με διάθεση αυτοκριτικής, να ρίξουμε βαθιές ματιές στη διαδρομή μας, να δούμε ως κοινωνία τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Να αναζητήσουμε εκ νέου τον προσανατολισμό μας και να κατανοήσουμε τις αιτίες, τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης.
Σήμερα, που βαριά σύννεφα μαζεύονται από την Ανατολή, σήμερα που ήδη πολεμάμε έναν διαφορετικό εχθρό που μας αποδεκατίζει σιωπηλά και ύπουλα, καλούμαστε να αποδείξουμε την φιλοπατρία μας, δείχνοντας καθημερινά τον σεβασμό μας στους συμπατριώτες μας, στην ζωή των άλλων Ελλήνων, προστατεύοντας από την πανδημία τους συμπολίτες μας, κρατώντας αποτελεσματικό και αξιόμαχο το σύστημα υγείας της πατρίδας μας.
Παράλληλα όμως με την μάχη ενάντια στον αόρατο εχθρό, καλούμαστε να οργανώσουμε από την αρχή με τις νέες συνθήκες τη ζωή μας και να συνεχίσουμε τα ειρηνικά μας έργα, με ταπεινότητα, εργατικότητα και ομαδική προσπάθεια, ώστε να συνεχίσει ο τόπος μας να βαδίζει στο δρόμο της προόδου μέσα στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι.
Αυτό δεν είναι απλά μία καινούργια απαραίτητη στάση ζωής προσαρμοσμένη στις νέες συνθήκες, είναι μία ηθική υποχρέωση που η γενιά μας έχει σε όλες εκείνες και σε όλους εκείνους που έδωσαν τα νιάτα τους θυσία στο βωμό της λευτεριάς, είναι το ηθικό καθήκον να δουλέψουμε, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς, όλοι μαζί, για το αύριο αυτής της πόλης, για τα παιδιά μας και τότε…., ίσως. όλοι αυτοί που πείνασαν, που βασανίστηκαν, που μάτωσαν, που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, κοιτάζοντας μας από εκεί ψηλά, να χαμογελούν με ικανοποίηση, για τους αγώνες τους που δεν πήγαν χαμένοι, για τις θυσίες τους, που έπιασαν τόπο.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
Ο φετινός μας εορτασμός, σίγουρα γίνεται σε πρωτόγνωρες για την γενιά μας συνθήκες, η συμμετοχή του λαού και οι εκδηλώσεις, ασφαλώς δεν είναι αυτές που θα θέλαμε αυτή την λαμπρή μέρα της διπλής γιορτής της πόλης μας.
Παρόλα αυτά, το βαρύ κλίμα της ανασφάλειας στην κοινωνία και το σφίξιμο στην καρδιά μας, έρχεται να απαλύνει η παρουσία του Αρχιεπίσκόπου μας κου κου Ιερωνύμου, Του οποίου η παρουσία ανάμεσά μας, από μόνη της λαμπρύνει την τοπική μας εορτή και μας γεμίζει ελπίδα κι αισιοδοξία. .
Μακαριώτατε,
Σας ευχαριστώ μέσα απ’την καρδιά μου για την τιμή που κάνατε στην πόλη μας και στο λαό της και Σας εύχομαι υγεία και μακροημέρευση προς δόξα της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και προς πνευματική χαρά του ορθόδοξου λαού της πατρίδας μας.
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη μας,
Ο Ευαγγελιστής Άγιος Λουκάς ήταν ιατρός, σ’ αυτόν πρός χάριν του λαού της Λαμίας, Σας παρακαλώ να προσεύχεστε, ώστε η πόλη μας και ο λαός της, να συνεχίσει να βρίσκεται κάτω από τη σκέπη και την ιαματική πρόνοια του πολιούχου της Αγίου Λουκά, στις δύσκολες μέρες που περνάμε.
Και όλοι εμείς συμπολίτισσες και συμπολίτες ας σηκωθούμε όρθιοι και με ομοψυχία, ας εκτελέσουμε το πατριωτικό μας καθήκον, όπως οι σημερινές συνθήκες το ορίζουν, στηρίζοντας πρώτα απ´ όλα τους αδύναμους συμπολίτες μας και προχωρώντας την Λαμία μας μπροστά, με πίστη στις δυνάμεις μας και, πάντα κάτω από την σκέπη και την ευλογία του Πολιούχου μας Ευαγγελιστού Λουκά.
Χρόνια πολλά!!!
