Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Συζητούμε τον 3ο Προϋπολογισμό της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Και τον συζητούμε, με ευθύνη της Κυβέρνησης, σε συνθήκες ασφυξίας και μιζέριας στην οικονομία, απογοήτευσης και παραίτησης στην κοινωνία και διχαστικής όξυνσης στην πολιτική.
Η Κυβερνητική ηγεσία, αφού πέρασε από διάφορα αφηγήματα τα οποία διαδοχικά κατέρρευσαν, προσπαθεί να γαντζωθεί από το τελευταίας κοπής, ότι «επί 40 χρόνια καταστρέψατε την Ελλάδα και τώρα εμείς την βγάζουμε από τα μνημόνια».
Όμως και αυτό το αφήγημα είναι έωλο, και ως προς τα δύο σκέλη του, αφού είναι ανιστόρητο και βρίσκεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα, μετά τον καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, έκανε σημαντικά βήματα προόδου, με τις προσπάθειες πολιτών και πολιτικών.
Μετά δε την μεταπολίτευση διένυσε την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της, στο οικονομικό, το κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο.
Αύξησε σημαντικά τον εθνικό πλούτο της και βελτίωσε την ευημερία των πολιτών.
Κατέλαβε θέση μεταξύ των 30 πιο προηγμένων παγκοσμίως χωρών.
Βεβαίως αυτές τις δεκαετίες, υπήρξαν και παραλείψεις, έγιναν και λάθη.
Από άλλες πλευρές λιγότερα, και από άλλες περισσότερα και βαρύτερα.
Όμως κανένας, και οπωσδήποτε η Αριστερά του κ. Τσίπρα, δεν δικαιούται να μηδενίζει τους αγώνες γενεών Ελλήνων πολιτών και πολιτικών και να παριστάνει μόνο τον κριτή.
Όταν το πράττει αφοριστικά, στρεβλώνοντας τις ιστορικές εξελίξεις, τους αδικεί.
Το δυσάρεστο δε είναι ότι η Κυβέρνηση, αντί να διδαχθεί από τα ιστορικά μας προηγούμενα και από τις εμπειρίες χωρών που κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας κρίσης βρέθηκαν – όπως και εμείς – σε δυσχερή θέση, ανάγει, ως πρώτη προτεραιότητα, το στενό πολιτικό συμφέρον της.
Έτσι και στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, αντί να προσεγγίσει τα ζητήματα με νηφάλιο ορθολογισμό, προσπαθεί από τη μία να παραπλανήσει ρίχνοντας τα βάρη στους άλλους και από την άλλη να ωραιοποιήσει τα πεπραγμένα της ρίχνοντας τη γνωστή «αριστερή χρυσόσκονη».
Όμως η επαναλαμβανόμενη τακτική της, έχει γίνει πλέον αντιληπτή από τους πολίτες.
Η Νέα Δημοκρατία αξιολογώντας τον Προϋπολογισμό υπό το πρίσμα του ιστορικά δικαιωμένου ιδεολογικού και πολιτικού πυρήνα της, αυτόν του κοινωνικού και ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, καταλήγει ότι πρόκειται για έναν Προϋπολογισμό φοροκεντρικής λιτότητας, αντιαναπτυξιακό, οικονομικά αναποτελεσματικό και κοινωνικά άδικο.
Συγκεκριμένα:
1ον. Η Κυβέρνηση απέτυχε στους αναπτυξιακούς στόχους της.
Αρχικά προβλεπόταν ρυθμός μεγέθυνσης 2,7% για το 2017.
Τώρα αυτός έχει «ψαλιδιστεί» στο 1,6%.
Αυτή η «καραμπινάτη αποτυχία» έχει εξήγηση:
Οφείλεται στη συνειδητή επιλογή της Κυβέρνησης να υπερφορολογήσει τους πολίτες, στην αδυναμία υλοποίησης αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων και προσέλκυσης επενδύσεων, στη συρρίκνωση της ρευστότητας.
Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η Κυβέρνηση, αφού «κατρακύλησε» την οικονομία και πάλι στην ύφεση την περίοδο 2015-2016, «αγκομαχά» να την οδηγήσει σε ισχνή ανάπτυξη.
2ον. Η υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων, αντί για Κυβερνητικούς πανηγυρισμούς, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού.
Και αυτό για 3 λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι η υπέρβαση οδήγησε σε μεγάλη συρρίκνωση του ρυθμού μεγέθυνσης, με τεράστιο κόστος για την πραγματική οικονομία.
Ο δεύτερος είναι ότι η υπέρβαση οφείλεται, κυρίως, στην ανελέητη φορολογική και ασφαλιστική επιδρομή, στα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης σε 1.000.000 συμπατριώτες μας και στη διευρυμένη εσωτερική στάση πληρωμών.
Και ο τρίτος είναι ότι η υπέρβαση δεν οφείλεται στη συρρίκνωση της φοροδιαφυγής, αφού, ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η αύξηση κυρίως των έμμεσων φόρων την τελευταία διετία αύξησε την «απώλεια εσόδων από ΦΠΑ», δηλαδή διόγκωσε τη φοροδιαφυγή.
3ον. Η Κυβέρνηση επιβάλλει νέα δημοσιονομικά μέτρα το 2018.
Μέτρα τα οποία προσπαθεί να τα «σερβίρει» με «φαντεζί γαρνιτούρες», τιτλοφορώντας τα στον Προϋπολογισμό «διαρθρωτικές παρεμβάσεις».
Πρόκειται όμως για νέα μέτρα λιτότητας ύψους 1,9 δισ. ευρώ, τα οποία σύντομα, μαζί με τις κατασχέσεις περιουσιών και τους πλειστηριασμούς ακινήτων, θα βιώσουν, με πολύ επώδυνο τρόπο, οι πολίτες.
4ον. Η Κυβέρνηση επιβαρύνει περισσότερο τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα.
Μέσα στο 2018, η περαιτέρω αύξηση των έμμεσων φόρων, η περικοπή του ΕΚΑΣ, η μείωση του επιδόματος θέρμανσης, η μείωση της έκπτωσης φόρου για ιατρικές υπηρεσίες, οι πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις και στα οικογενειακά επιδόματα, οι επιπλέον επιβαρύνσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, θα διαλύσουν τη μεσαία τάξη, θα μεταφέρουν βάρη στους πιο αδύναμους και θα κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και περισσότερους.
5ον. Ο Προϋπολογισμός που συζητάμε δεν θα είναι ο τελευταίος μνημονιακός Προϋπολογισμός.
Και αυτό γιατί η Κυβέρνηση έχει δεσμευθεί σε μνημονιακές πολιτικές και για μετά το 2018.
Σε πρόσθετα μέτρα λιτότητας, ύψους 5,1 δισ. ευρώ, όπως είναι η νέα περικοπή των συντάξεων και η μεγάλη – 2η επί Αριστερής διακυβέρνησης – μείωση του αφορολόγητου.
Καθώς και σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, για μακρά περίοδο.
Ενώ η υλοποίηση των αναγκαίων παρεμβάσεων για τη ρύθμιση του χρέους, έχει μετατεθεί για μετά το καλοκαίρι του 2018, εκτιμάται μάλιστα ότι μπορεί να συνοδευτεί από έναν μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας.
Αφήστε δε που η Κυβέρνηση έχει υποθηκεύσει την περιουσία της χώρας για 99 χρόνια.
Είναι συνεπώς προφανές ότι η Κυβερνητική ρητορική περί δήθεν «καθαρής εξόδου από τα μνημόνια» αποτελεί ή ένα ακόμη συνειδητό ψεύδος ή μία ακόμη αυταπάτη.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Τούτων δοθέντων, το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει ώστε η χώρα να βγει οριστικά και βιώσιμα από το «τούνελ» της κρίσης.
Η Ελλάδα διαθέτει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Και κυρίως διαθέτει καλά εκπαιδευμένο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, έτοιμο να προσφέρει στην προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας μας.
Αυτές οι δυνατότητές της θα ευοδωθούν, μόνο εφόσον εφαρμόσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα τις αναδείξουν, θα τις διευκολύνουν και θα τις επιβεβαιώσουν.
Και η Νέα Δημοκρατία τις διαθέτει.
Έχει ρεαλιστικό σχέδιο επίτευξης ισχυρής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας ποιοτικών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Βασικοί άξονες αυτού είναι:
1ος άξονας: Η αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής.
Με απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας.
Με στοχευμένη και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών, όπως ξεκινήσαμε να κάνουμε το 2013.
Για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, μεταξύ άλλων, θα επιδιωχθεί, μέσα από μια ρήτρα μεταρρυθμίσεων, η επίτευξη υψηλότερων ρυθμών ανάπτυξης σε σχέση με τις σημερινές εκτιμήσεις των θεσμών, οι οποίες είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές που κατέγραφαν στις εκθέσεις τους το 2014.
Μερίδιο στην ανάπτυξη θα έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες.
Άλλωστε η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει ότι γνωρίζει και μπορεί να αυξάνει καλύτερα τον εθνικό πλούτο και να τον μοιράζει δικαιότερα.
Ενδεικτικά, μεταπολιτευτικά, η μέση τιμή των ετήσιων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης κατά τις περιόδους που άσκησε τη διακυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία ήταν σημαντικά υψηλότερη αυτών που πέτυχαν τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα.
Αυτά είναι μετρημένες ιστορικές αλήθειες.
Επανέρχομαι. Η αύξηση του πλούτου θα οδηγήσει στη βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους, και αυτή με τη σειρά της, στη μείωση των δημοσιονομικών στόχων.
Η επίτευξη των νέων, πιο ρεαλιστικών πλεονασμάτων θα επιτυγχάνεται πλέον μέσω της αυτοτροφοδοτούμενης αναπτυξιακής διαδικασίας, χωρίς τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας.
Ενώ παράλληλα ο δημοσιονομικός χώρος που θα δημιουργηθεί, θα χρησιμοποιηθεί, σταδιακά, για περαιτέρω μειώσεις φορολογικών συντελεστών.
2ος άξονας: Η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων που θα βελτιώσουν την διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Με τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Κράτους, ώστε αυτό να είναι αποτελεσματικό, σύγχρονο και παραγωγικό, με απλούστερες δομές, σαφείς αρμοδιότητες, ξεκάθαρους κανόνες λειτουργίας και διαδικασίες αξιολόγησης, παντού.
3ος άξονας: Η ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων και του Αναπτυξιακού Νόμου, ο οποίος παραμένει ουσιαστικά ανενεργός.
Με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, οι οποίες έχουν διογκωθεί.
Και με τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.
Αυτό που χρειάζεται είναι η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα και η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού όγκου μη εξυπηρετούμενων δανείων, συνδυάζοντας την κοινωνική ευαισθησία με την κοινωνική ευθύνη.
4ος άξονας: Η υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας, που θα οδηγήσει σε ανασύνθεση του ΑΕΠ.
Στόχος η μετάβαση σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε κλάδου.
Δίνοντας προτεραιότητα στη βελτίωση της ποιότητας και της αποδοτικότητας, τον περιορισμό του κρατικού εναγκαλισμού και την προώθηση της διεθνοποίησης της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, της δια βίου μάθησης, της έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Ο συνδυασμός αυτών των πολιτικών θα οδηγήσει τη χώρα στην ουσιαστική έξοδο από την κρίση.
Η υλοποίησή τους όμως απαιτεί μία μεταρρυθμιστική, σοβαρή, υπεύθυνη και αξιόπιστη Κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικά τα οποία η σημερινή Κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε πρόκειται να αποκτήσει.
Γι’ αυτό το λόγο οι απαιτήσεις των πολιτών από τη Νέα Δημοκρατία είναι μεγαλύτερες.
Αυτό άλλωστε δεν γίνεται για πρώτη φορά.
Πάντα στα δύσκολα, η πολιτική λύση αναζητείται από τη Νέα Δημοκρατία.
Παράταξη η οποία έχει καταγράψει τις περισσότερες και σημαντικότερες επιτυχίες, τα μικρότερα λάθη και τις λιγότερες παραλείψεις συγκριτικά με τους πολιτικούς αντιπάλους της.
Γι’ αυτό, αν και διαχρονικά πολιτεύθηκε μακριά από ψεύδη και λαϊκισμούς, οι πολίτες με την εμπιστοσύνη τους, αθροιστικά, την έχουν αναδείξει ως την πρώτη, ως την πιο ισχυρή πολιτική δύναμη της χώρας.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η Νέα Δημοκρατία, ως η πατριωτική, φιλελεύθερη, κοινωνική, λαϊκή, μεταρρυθμιστική, γνήσια προοδευτική και αντιλαϊκιστική πολιτική δύναμη της χώρας, εκφράζοντας μια πλατιά κοινωνική συμμαχία, θα κληθεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Είναι έτοιμη και θα τα καταφέρει!
