Οι Φίλοι Κινηματογράφου Λαμίας σας προσκαλούν στην πρώτη φθινοπωρινή προβολή για το 2016, ΑΠΟΨΕ 4-10-2016 ώρα 21.15 με την ταινία «Dheepan-Ο άνθρωπος χωρίς πατρίδα», του Γάλλου σκηνοθέτη Ζακ Οντιάρ. Ο Ζακ Οντιάρ («Προφήτης», «Σώμα με Σώμα») επιστρέφει με ένα ακόμη δείγμα, μεστού, ώριμου, σπουδαίου σινεμά με καρδιά και δύναμη και κερδίζει δικαίως το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών.
Είσοδος ελεύθερη
Υπόθεση: Ο Ντιπάν ένας στρατιώτης στον αντικαθεστωτικό αγώνα των Ταμίλ στη Σρι-Λάνκα, προσπαθεί να σβήσει το παρελθόν του – το κάνει κυριολεκτικά στάχτη στις πρώτες εικόνες της ταινίας, αφήνοντας τη φωτιά που καίει τα νεκρά κορμιά των συντρόφων του να κάψει και τη στολή του- για να ξεκινήσει από το μηδέν. Μαζί με τη Γιαλίνι, μια νεαρή γυναίκα που του είναι εντελώς άγνωστη κι ένα εννιάχρονο ορφανό κορίτσι, την Ιλαγιάλ, θα υποδυθούν την οικογένεια για να έχουν μερικές ακόμη ελπίδες στην προσπάθειά τους να πάρουν πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Και κάπως έτσι θα βρεθούν σε ένα κτήριο στα πιο φτωχά προάστια του Παρισιού, ένα άντρο διακίνησης ναρκωτικών και παράνομων δραστηριοτήτων, στο οποίο ο Ντιπάν θα προσληφθεί ως επιστάτης, η Γιαλίνι θα κάνει την οικιακή βοηθό σε ένα ηλικιωμένο άντρα και η Ιλαγιάλ θα ξεκινήσει σχολείο. Οι τρεις τους- που μοιάζουν με κανονική οικογένεια- θα προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν μια θέση σε μια κοινωνία που τους είναι εντελώς ξένη και ο Ντιπάν θα διαπιστώσει σταδιακά πως ο πόλεμος δεν υπάρχει μόνο με τη μορφή που είχε στο μυαλό του αλλά παραμένει κρυμμένος ακόμα και στις πιο εξελιγμένες θεωρητικά κοινωνίες και, ακόμη χειρότερα, μέσα του.
Χωρίς να χάνει την αισιοδοξία του (παραδόξως), το «Dheepan» είναι μια ταινία που αποδεικνύεται εξαιρετικά σύγχρονη, χωρίς να ενδιαφέρεται τόσο για τις πολιτικές προεκτάσεις ενός συνεχώς διογκούμενου μεταναστευτικού κύματος (που θα ήταν η υπεραπλούστευση μιας εξαιρετικά πολύπλοκης κατάστασης, έτσι κι αλλιώς) όσο για τον προσωπικό αντίκτυπο που έχει αυτό στον κάθε άνθρωπο, στη φύση του και στην ίδια του την ύπαρξη. Το φιλμ αποκαλύπτεται περισσότερο υπόγειο (και ικανό να μείνει χαραγμένο στη μνήμη) από όσο φαίνεται αρχικά και αποδεικνύεται δείγμα μιας εξαιρετικής γραφής που επαναφέρει τον Οντιάρ στην πρώτη σκηνοθετική γραμμή της χώρας του. Αξίζει να σημειωθεί ότι τίποτα δε θα ήταν το ίδιο χωρίς την εκπληκτική αμεσότητα και των τριών πρωταγωνιστών του, οι οποίοι συνδυάζουν στην οθόνη τραχύτητα και ευαισθησία.
Δ. Δημητρακόπουλος-freecinema.gr
