Την περασμένη Τρίτη, το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας πραγματοποίησε απεργία στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, στην οποία για πρώτη φορά απείργησαν μαζί εργολαβικοί και μόνιμοι εργάτες του εργοστασίου, ενάντια στις απολύσεις και το «σκλαβοπάζαρο» εργατών μέσω εργολάβων, διεκδικώντας την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) για όλους, με ανάκτηση των απωλειών, ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας και προστασίας της υγείας των εργατών.
Η επιτυχία της απεργίας μεγαλώνει όταν ληφθεί υπόψη ότι έγινε έχοντας απέναντί της την κυβέρνηση, τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, τους εργολάβους και τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του το κλαδικό Συνδικάτο, οι απεργοί είχαν να αντιμετωπίσουν τους εκβιασμούς της διορισμένης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ διοίκησης της ΛΑΡΚΟ, με απειλές ότι «όποιος απεργήσει θα θεωρηθεί απών και θα έχει κυρώσεις». Μάλιστα, η διοίκηση της επιχείρησης επέλεξε να μη δεχτεί το προσωπικό ασφαλείας που πρότεινε το Συνδικάτο Μετάλλου, ώστε να μην το αναγνωρίσουν ως όργανο μαζικής έκφρασης των εργαζομένων και με τον τρόπο αυτό έβαλαν σε κίνδυνο εργαζόμενους και εγκαταστάσεις. Παράλληλα, η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου της ΛΑΡΚΟ, οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, του ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και της ΠΑΣΚΕ, δεν στήριξαν την απεργία, εμπόδισαν τη συμμετοχή των μελών του επιχειρησιακού σωματείου στην απεργία. Οι ίδιες δυνάμεις καλλιεργούν την ηττοπάθεια, προπαγανδίζουν πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεσηκώνονται, γιατί θα ξαναπέσουν οι τιμές του νικελίου (το προϊόν που παράγει η ΛΑΡΚΟ). «Έχουν γίνει χρηματιστές και μάνατζερ, αναδεικνύουν τα προβλήματα των μετόχων της ΛΑΡΚΟ όπως κάνουν πάντα και για τα προβλήματα των εργαζομένων μούγκα. Μας λένε ό,τι λέει και η Διοίκηση», σημειώνει το Συνδικάτο σε ανακοίνωσή του.
Συνεπής αγώνας για τα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων
Η πρόσφατη απεργιακή μάχη αποτελεί συνέχεια προηγούμενων κινητοποιήσεων για τα χρόνια και οξυμένα προβλήματα των εργατών, κινητοποιήσεις που δίνονται με μπροστάρη το κλαδικό Συνδικάτο. Ο στόχος είναι η οργάνωση της δράσης των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση για να αντιμετωπίσουν την επίθεση που δέχονται από τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, τις κυβερνήσεις, τους εργολάβους.
Τον τελευταίο χρόνο, το Συνδικάτο Μετάλλου μετρά χειροπιαστά αποτελέσματα σε αυτήν την προσπάθεια. Μέσα στους τελευταίους μήνες του 2016 αναπτύχθηκαν αγώνες από τους εργολαβικούς εργάτες με αίτημα αιχμής να καταργηθούν οι εργολαβίες και να ενσωματωθούν οι εργαζόμενοι σε αυτές απευθείας στη ΛΑΡΚΟ με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ενα πρώτο θετικό αποτέλεσμα ήταν η ενσωμάτωση 31 εργολαβικών εργατών.
Στις αρχαιρεσίες του, τον περασμένο Μάη, το κλαδικό Συνδικάτο μέτρησε επίσης θετικά αποτελέσματα για την οργάνωση και ανάπτυξη κοινής δράσης εργολαβικών και μονίμων εργατών. Συγκεκριμένα, στις αρχαιρεσίες υπερτριπλασιάστηκαν τα μέλη του Συνδικάτου όσο και οι ψηφίσαντες: Τα μέλη έφτασαν τα 400 από 120 και οι ψηφίσαντες τους 221 από 67 που ήταν στις προηγούμενες αρχαιρεσίες, το 2015. Σημαντικό είναι επίσης ότι από τα νέα μέλη πολλοί είναι εργάτες από το μόνιμο προσωπικό, ενισχύοντας τη δύναμη του Συνδικάτου να οργανώνει ενιαία την πάλη όλων των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ.
Με τη στάση τους, όλο και περισσότεροι μόνιμοι εργάτες αποδοκιμάζουν έμπρακτα τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που προωθεί η πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου, συμπαρατάσσονται με τα αιτήματα που προβάλλει το Συνδικάτο Μετάλλου, τα οποία αφορούν το σύνολο του προσωπικού και συμβάλλουν στην κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών που καλλιεργούν εργοδότες, κυβερνήσεις και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Μαζί με τα αιτήματα που αφορούν τους εργολαβικούς εργάτες, το κλαδικό Συνδικάτο προβάλλει ταυτόχρονα το αίτημα για υπογραφή ΣΣΕ για όλους, με ανάκτηση των απωλειών, την πρόσληψη μόνιμου εργατοτεχνικού, διοικητικού και επιστημονικού προσωπικού, την εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Απέναντι στους σχεδιασμούς παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ προς όφελος του κεφαλαίου, προβάλλει την ανάγκη ανάπτυξης αγώνα για Ενιαίο Κρατικό Φορέα Μεταλλευτικής Βιομηχανίας με κριτήριο παραγωγής την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Όπως μας λένε ο Περικλής Λουκάς και ο Κώστας Σταματάκης, μόνιμοι εργάτες με συμβάσεις αορίστου χρόνου, εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ 24 και 25 χρόνια, αντίστοιχα, και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του κλαδικού Συνδικάτου, «πριν από το Συνδικάτο δεν υπήρχε οργάνωση, ήταν χύμα. Τώρα οι εργάτες αντιλαμβάνονται ότι έχουν δικαιώματα».
Την ίδια ώρα, το Συνδικάτο Μετάλλου και οι εργάτες που κατεβαίνουν στον αγώνα δεν είναι μόνοι τους. Πολύτιμο στήριγμά τους είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη άλλων ταξικών συνδικάτων, όπως έγινε και στην τελευταία απεργία, την οποία στήριξαν με σειρά ανακοινώσεων, αλλά και παίρνοντας μέρος σε αυτή με εκπροσώπους τους. Στην απεργιακή συγκέντρωση παραβρέθηκε επίσης και αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.
Αυτή η δράση του κλαδικού Συνδικάτου έχει ανησυχήσει την πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, στόχος της οποίας είναι η προώθηση της ταξικής συνεργασίας, να κρατά τους εργάτες σε αδράνεια και υποταγμένους στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Γι’ αυτό, από τη μια, σφυρίζει αδιάφορα για τα προβλήματα των εργατών, ιδιαίτερα των εργολαβικών και, από την άλλη, βλέποντας μόνιμους να συσπειρώνονται στο Συνδικάτο προσπαθεί να βάλει εμπόδια στη δράση του, ακόμα και αν αυτή η προσπάθεια στρέφεται ευθέως κατά των εργαζομένων, κάτι που φάνηκε και με τη στάση της στην πρόσφατη απεργία.
Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη περίπτωση με τους οκτώ απολυμένους εργολαβικούς εργάτες που ύστερα από παρέμβαση του Συνδικάτου Μετάλλου κλήθηκαν να επιστρέψουν στη δουλειά, όμως τη μέρα που πήγαν τους ανακοινώθηκε ότι απολύονται εκ νέου. Κι ενώ η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου δηλώνει ότι… δεν είναι αρμόδιο για τους εργολαβικούς εργάτες, το Συνδικάτο Μετάλλου σχολιάζοντας την εξέλιξη και σε αυτό το θέμα δηλώνει καθαρά: «Κυβέρνηση, διοίκηση, διεύθυνση, εργολάβος και κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός, από κοινού και σε συνεννόηση μεταξύ τους χτυπούν το Συνδικάτο μας. Δεν διστάζουν να παίζουν ακόμη και τέτοια βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες και με το μεροκάματο των εργαζομένων. Ο στόχος τους είναι κοινός. Δεν θέλουν οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα για τη δύναμη που έχει ο αγώνας. Δεν θέλουν να υπάρχει άλλη φωνή και δράση σε κατεύθυνση υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων».
Σύστημα εργολαβιών: Συγκαλυμμένο «δουλεμπόριο» για να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου
Το σύστημα των εργολαβιών είναι ένα συγκαλυμμένο «δουλεμπόριο» εργατών, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στο κεφάλαιο να συμπιέζει ακόμα παραπέρα την τιμή της εργατικής δύναμης, να την εκμεταλλεύεται με ακόμα πιο «ευέλικτους» όρους με βάση τις εκάστοτε ανάγκες της παραγωγής και της κερδοφορίας κάθε επιχειρηματικού ομίλου. Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια και του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως σημειώθηκε και παραπάνω, το συγκεκριμένο εργαλείο του κεφαλαίου αξιοποιείται και για να διασπάται η ταξική ενότητα των εργαζομένων, να αναπαράγονται διαιρέσεις του τύπου «μόνιμοι» – «εργολαβικοί εργαζόμενοι»…
Οπως ήδη αναφέρθηκε, μεταξύ των βασικών αιτημάτων της τελευταίας απεργιακής μάχης ήταν η επαναπρόσληψη απολυμένων εργολαβικών εργατών, η κατάργηση των εργολαβιών και η ενσωμάτωση των εργατών απευθείας στη ΛΑΡΚΟ.
Ο «Ριζοσπάστης» τη μέρα της απεργίας συζήτησε με απολυμένους εργολαβικούς εργάτες, όλοι νέοι σε ηλικία, τον Κ. Κάραλη, τον Κ. Κοτσικόνα, τον Δ. Βαξεβάνη και τον Γ. Γρούντα. Μέσα από τη συζήτηση αναδεικνύονται οι μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας που βιώνουν αυτοί οι εργάτες τον 21ο αιώνα, προκειμένου να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Καταρχάς, όλοι μάς είπαν ότι ενώ δούλευαν στην παραγωγή φαίνεται ότι δούλευαν σαν καθαριστές. Αντί να ασφαλίζονται για βαριά και ανθυγιεινή εργασία ασφαλίζονται για εργασίες που απαιτούν πιο φθηνό ένσημο. Επίσης, όλοι τους για τον καιρό που δούλευαν, από λίγους μήνες έως τρία χρόνια, έπαιρναν από 600 έως το πολύ 700 ευρώ καθαρά, με τις υπερωρίες! Τα λεφτά αυτά μάλιστα τα έπαιρναν πολλές φορές καθυστερημένα, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, δικές τους και των οικογενειών τους. Ακόμα κατήγγειλαν ότι τους πίεζαν να κάνουν υπερωρίες αλλιώς θα απολύονταν.
Ο Κ. Κοτσικόνας μάς είπε ότι για τον ενάμιση χρόνο που δούλευε, ο εργολάβος δεν του κόλλησε 170 ένσημα ενώ του οφείλονται δεδουλευμένα 27 ημερών!
Ο Κ. Κάραλης ανέφερε ότι προσλήφθηκε στις 29/9/2016, δούλευε για δύο μήνες ανασφάλιστος γιατί ο εργολάβος ξεκίνησε να τον ασφαλίζει από τις 29/11/2016 και τώρα που απολύθηκε, στην καταγγελία της σύμβασης φαίνεται ότι δούλεψε μόνο μία μέρα!
Αντίστοιχα, ο Δ. Βαξεβάνης που δούλευε για τρία χρόνια φαίνεται ότι δούλεψε μόνο για ένα μήνα και οκτώ μέρες και πήρε περίπου 300 ευρώ ως αποζημίωση απόλυσης. «Ο αδελφός μου», μας λέει ο Γ. Γρούντας, «που δούλευε και αυτός στον εργολάβο ήταν 8 μήνες απλήρωτος»!
Οταν μαζί με το Συνδικάτο ζήτησαν από τη διεύθυνση του εργοστασίου τις ωροκτυπήσεις, με τις οποίες φαίνονται πόσες μέρες και ώρες δούλεψε κάποιος, η διεύθυνση απάντησε ότι μπορεί να τις δώσει στον εργολάβο αλλά όχι σε αυτούς. Δηλαδή μπορεί να τις δώσει… σε αυτόν που καταγγέλλουν ότι έχει αφήσει απλήρωτους και ανασφάλιστους!
Ακόμα κατήγγειλαν την πίεση που τους ασκούσε η εργοδοσία για αύξηση της έντασης της εργασίας αλλά και ότι δεν τους δόθηκαν ποτέ τα αναγκαία μέσα ατομικής προστασίας. «Έπρεπε να σηκώσουμε κάτι σωλήνες», μας λέει ο Δ. Βαξεβάνης, «και φορούσαμε γάντια που βρίσκαμε πεταμένα στο χώρο».
Μιλώντας για το κλαδικό Συνδικάτο Μετάλλου, μας επισημαίνουν ότι «μας αγκάλιασε από τον πρώτη στιγμή, κάνοντας παρεμβάσεις για όλα αυτά τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε, όπως γίνεται και τώρα με την απεργία».
Τα παραπάνω αναδεικνύουν τη σημασία που έχει για τους εργάτες η ύπαρξη και η δράση του Συνδικάτου, η οποία θα γίνεται τόσο πιο αποτελεσματική όσο περισσότεροι εργάτες συσπειρώνονται σε αυτό και συμμετέχουν ενεργά στην οργάνωση και ανάπτυξη των ταξικών αγώνων.
