Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της σημερινής εκδήλωσης για την ευκαιρία που μου δίνουν να απευθύνω σύντομο χαιρετισμό.
Εκδήλωση που διοργανώνεται με στόχο την προβολή και τη βράβευση των επιχειρήσεων που ξεχώρισαν για τις επιδόσεις τους και τις προοπτικές τους.
Για τα «διαμάντια της Ελληνικής οικονομίας» που, σε πείσμα της οικονομικής κρίσης και των προβλημάτων που απορρέουν από αυτή, επενδύουν, καινοτομούν, παράγουν, διεθνοποιούνται κατακτώντας αγορές του εξωτερικού, διατηρούν και δημιουργούν θέσεις εργασίας, προσφέρουν έμπρακτα στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Αυτή την επιχειρηματικότητα βραβεύουμε σήμερα.
Την επιχειρηματικότητα που άντεξε στην κρίση.
Που παρουσίασε θετικά αποτελέσματα.
Που επέδειξε αποτελεσματικότητα.
Που τα κατάφερε, παρά την υψηλή, αυξανόμενη και συσσωρευμένη φορολογική επιβάρυνση, τη σημαντική μείωση της κατανάλωσης, την διερυνόμενη έλλειψη ρευστότητας, τη συνεχιζόμενη πιστωτική συρρίκνωση.
Που διακρίθηκε σε μία δύσκολη περίοδο.
Περίοδο, από τις αρχές του 2015, κατά την οποία η χώρα «παλινδρομεί» βυθιζόμενη.
Περίοδο κατά την οποία:
1) Η οικονομία επέστρεψε και παραμένει σε ύφεση.
2) Η πραγματική οικονομία, λόγω και των κεφαλαιακών περιορισμών εδώ και ένα χρόνο, επιβαρύνθηκε.
3) Οι επιχειρηματικές προσδοκίες και η καταναλωτική εμπιστοσύνη επιδεινώθηκαν.
4) Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και του ιδιωτικού τομέα προς το Δημόσιο, διογκώθηκαν.
Το αποτέλεσμα; Ένα νέο δάνειο 86 δισ. ευρώ, απώλεια δυνητικού πλούτου 21 δισ. ευρώ τη διετία 2015-2016 και νέα μέτρα λιτότητας, κυρίως μέσω αύξησης της φορολογίας, 9 δισ. ευρώ.
Αυτό είναι το οδυνηρό αποτύπωμα της σημερινής διακυβέρνησης.
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι «τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος» για να σταθεροποιηθεί και πάλι η κατάσταση, να επανέλθει η οικονομία αρχικά εκεί που ήταν στο τέλος του 2014, και τελικά η χώρα να εξέλθει από την κρίση και να μπει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης;
Ειδικά σ’ ένα περιβάλλον με μεγάλες και αυξημένες προκλήσεις, σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως κατέδειξε και το πρόσφατο δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία.
Κατά την άποψή μου βασικές προτεραιότητες πρέπει να είναι:
1η. Η αποκατάσταση της σταθερότητας και η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης. Σταθερότητα και εμπιστοσύνη που προϋποθέτουν, βέβαια, Κυβερνητική αξιοπιστία και σοβαρότητα.
2η. Η τάχιστη αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου.
Δυστυχώς, η συνολική τους αποπληρωμή μετατίθεται, στην καλύτερη περίπτωση, για το 2017.
3η. Η αλλαγή του μίγματος της δημοσιονομικής προσαρμογής, στην κατεύθυνση σταδιακής μείωσης της φορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Αυτό μπορεί να γίνει όταν υπάρχει κυβερνητική αξιοπιστία και επιτυγχάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι, όπως απεδείχθη το 2014.
Μπορεί όμως να γίνει και με τη χρήση δημοσιονομικών ισοδυνάμων, από την πλευρά των δαπανών. Υπάρχουν περιθώρια περιστολής, δεν είναι μεγάλα, είναι όμως εντοπισμένα.
Και φυσικά μπορεί να γίνει με τη συνεχή θεσμική, διοικητική και τεχνολογική ενδυνάμωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
4η. Η πραγματοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών, η υλοποίηση ιδιωτικοποιήσεων και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
5η. Η ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.
Βιωσιμότητα που επιβαρύνθηκε από τους ανερμάτιστους κυβερνητικούς χειρισμούς των τελευταίων μηνών.
Οι εταίροι θα πρέπει να αναλάβουν πιο «επιθετικές» πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, βελτιώνοντας – ταυτόχρονα – τους δείκτες χρέος / ΑΕΠ και ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες / ΑΕΠ.
6η. Η σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.
Προϋπόθεση, μεταξύ άλλων, στο σκέλος του ενεργητικού των πιστωτικών ιδρυμάτων, αποτελεί η αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη-εξυπηρετούμενων δανείων και, στο σκέλος του παθητικού, η επιστροφή μέρους των καταθέσεων και η βελτίωση των όρων και των προϋποθέσεων χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος.
7η. Η ταχύτερη και εμπροσθοβαρής υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων μέσω της ορθολογικής αξιοποίησης των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων και των νέων χρηματοδοτικών εργαλείων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Αλλά και η προώθηση επενδυτικών σχεδίων που θα αξιοποιούν αποτελεσματικά το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων, όπου δυστυχώς η Ελλάδα καταγράφεται ως η μεγάλη απούσα περίπου 18 μήνες μετά τη δρομολόγησή του.
8η. Η ενίσχυση των πολιτικής απασχόλησης και η δομική βελτίωση των παρεχόμενων κοινωνικών δαπανών, με την εφαρμογή σύγχρονων πολιτικών πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως είναι ο θεσμός, σε εθνική κλίμακα, του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
9η. Η υιοθέτηση ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας.
Σχέδιο που θα στοχεύει σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, με την ανάδειξη της σημασίας της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας.
Προς αυτή την κατεύθυνση απαιτείται η διαμόρφωση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, η εναρμόνιση των ρυθμών λειτουργίας της δικαιοσύνης με τις ανάγκες της παραγωγικής, επιχειρηματικής και επενδυτικής δραστηριότητας, η βελτίωση της «ποιότητας» των δημόσιων οικονομικών, με την ανάδειξη παραγόντων όπως είναι η εκπαίδευση, η έρευνα και η καινοτομία.
Κυρίες και Κύριοι,
Αυτές όμως οι προϋποθέσεις απαιτούν στιβαρή και αποφασιστική πολιτική ηγεσία, η οποία να διαθέτει σχέδιο και βούληση, σοβαρότητα και αξιοπιστία.
Και η παρούσα Κυβέρνηση αυτά δεν τα διαθέτει και δεν δείχνει ικανή να τα διαμορφώσει.
Αντιθέτως, τα διαθέτουν οι επιχειρήσεις που σήμερα βραβεύουμε.
Επιχειρήσεις που έθεσαν υψηλούς στόχους και τους επέτυχαν.
Που επέδειξαν εξαιρετικές οικονομικές επιδόσεις.
Που έχουν μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης.
Που απέδειξαν ότι υπάρχουν «διαμάντια στην Ελληνική οικονομία», τα οποία και θα πρέπει με κάθε τρόπο να αναδεικνύονται και να επιβραβεύονται.
Αυτές τις επιχειρήσεις θέλω να συγχαρώ.
Σας ευχαριστώ.
