Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, τα τελευταία 2,5 χρόνια, κινήθηκε σε ένα ομιχλώδες τοπίο.
Τοπίο που διαμόρφωσε η ίδια, με τις συνεχείς παλινδρομήσεις μεταξύ ιδεοληψίας και κυνισμού και τα ανερυθρίαστα ρεσιτάλ ψεμάτων και αυτοδιαψεύσεων.
Το αποτέλεσμα; Έχασε χρόνο.
Πολύτιμο χρόνο για δήθεν «ηρωικές διαπραγματεύσεις», και επί της ουσίας, για κομματικές διευθετήσεις και «φαντεζί γαρνιτούρες» στο «σερβίρισμα» των μέτρων στους πολίτες.
Καθυστερήσεις, που κατέστησαν επαχθέστερο το λογαριασμό για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Η Κυβέρνηση, αντί όταν ανέλαβε, αρχές του 2015, να αξιοποιήσει το «άνοιγμα της πόρτας» εξόδου από την κρίση που είχε συντελεστεί, αρκέστηκε να «παίζει», αυτάρεσκα, με την «περιστρεφόμενη πόρτα», χρησιμοποιώντας δύο γλώσσες: εσωτερικού και εξωτερικού.
Έτσι, βούλιαξε τη χώρα, η οποία, έκτοτε, σέρνεται στο τέλμα.
Η οικονομία, επέστρεψε και παραμένει στην ύφεση.
Πλούτος, εξανεμίσθηκε.
Νέα μέτρα, επιβλήθηκαν.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, επιδεινώθηκε.
Το διαθέσιμο εισόδημα όλων των πολιτών, συρρικνώθηκε.
Η καθημερινότητά τους, επιβαρύνθηκε.
Όπως υποστήριξα και στην Επιτροπή, η Κυβέρνηση παρέλαβε την οικονομία στον «1ο όροφο», την έριξε στο «υπόγειο», και σήμερα αγκομαχά, μετά από 2,5 χρόνια, να την ανεβάσει στο «ισόγειο».
Προσπαθεί να επαναφέρει την οικονομία σε διαδικασία μεγέθυνσης, κατάσταση στην οποία την παρέλαβε, και όπως έδειξαν τα προχθεσινά στοιχεία για την ύφεση, δεν τα έχει καταφέρει.
Προσπαθεί να πετύχει κάτι ουσιαστικό για το χρέος, στηριζόμενη στις αποφάσεις του 2012, αφού πρώτα επιβάρυνε τη βιωσιμότητά του, και δεν τα έχει καταφέρει.
Προσπαθεί να εντάξει τη χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, στο οποίο θα έπρεπε να βρίσκεται από το Μάρτιο του 2015, και δεν τα έχει καταφέρει.
Προσπαθεί να βγάλει τη χώρα στις διεθνείς αγορές, κάτι που είχε γίνει το 2014, και δεν τα έχει καταφέρει.
Προσπαθεί να άρει τους κεφαλαιακούς περιορισμούς, τους οποίους η ίδια προκάλεσε, και δεν τα έχει καταφέρει.
2,5 χαμένα χρόνια, στα οποία η χώρα χρεώθηκε δύο αχρείαστα μνημόνια, οι πολίτες φτωχοποιήθηκαν και η οικονομία γονάτισε.
Αυτό είναι το κόστος της αναξιοπιστίας, του καιροσκοπισμού και των ιδεοληψιών της Κυβέρνησης.
Κόστος που αποτυπώνεται και στο υπό συζήτηση Σχέδιο Νόμου.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Το Νομοσχέδιο αποτελεί το 4ο Μνημόνιο.
Περιλαμβάνει μέτρα, για μετά τη λήξη του 3ου Μνημονίου.
Μέτρα, που δεν υπήρχαν στο 3ο Μνημόνιο.
Έτσι, από το «σκίσιμο του Μνημονίου», περάσαμε στο 2ο Μνημόνιο μέσα στα 2,5 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Και από τα «12 δισ. ευρώ παροχές» του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, περάσαμε στα 14,2 δισ. ευρώ μέτρα λιτότητας.
Ο πιο βαρύς και κοινωνικά άδικος μνημονιακός λογαριασμός.
Ένας αχρείαστος λογαριασμός που φέρει, αποκλειστικά, τη σφραγίδα της Κυβέρνησης του κ. Τσίπρα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Ας δούμε αναλυτικά τα βασικά χαρακτηριστικά του 4ου Μνημονίου:
1ον. Πριν 1 χρόνο, ο κ. Τσίπρας, μετά την ολοκλήρωση της 1ης αξιολόγησης, δήλωνε ότι «εκείνες οι θυσίες ήταν οι τελευταίες».
Πρόσφατα, ο ίδιος και Υπουργοί του, σε διθυραμβικούς τόνους, μιλούσαν για το «τέλος της λιτότητας».
Και σήμερα, αντί για το τέλος της λιτότητας, έχουμε ακόμη περισσότερη λιτότητα.
Έχουμε νέα μέτρα για το 2018.
Μέτρα, όπως είναι η ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες.
Μέτρα, όπως είναι η μείωση της έκπτωσης του φόρου εισοδήματος για ιατρικές υπηρεσίες, η μείωση του επιδόματος θέρμανσης, η μείωση των κοινωνικών επιδομάτων.
Μέτρα που επιβαρύνουν τους πιο φτωχούς, τους πιο αδύναμους.
Όμως, η «αριστερή μετρολαγνεία» δεν σταματά το 2018.
Έχουμε νέα μέτρα, ύψους 4,9 δισ. ευρώ, μέχρι το 2021.
Μέτρα, όπως είναι η μείωση του αφορολόγητου και η περικοπή των συντάξεων.
Μέτρα που αποκαλύπτουν την μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση που γνώρισε ποτέ η Πατρίδα μας.
2ον. Το 4ο Μνημόνιο φτωχοποιεί όλη την κοινωνία.
Εξοντώνει, όπως επιβεβαίωσαν χθες και οι 42 φορείς, ελεύθερους επαγγελματίες, ειδικά μισθολόγια, χαμηλοσυνταξιούχους, εργαζόμενους και αγρότες.
Καταστρέφει τη μεσαία τάξη.
Μεταφέρει βάρη στους πιο αδύναμους.
Απελευθερώνει τις ομαδικές απολύσεις.
Ισοπεδώνει την κοινωνία.
Οι περικοπές κύριων και επικουρικών συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου, μεταφράζονται σε τουλάχιστον δύο χαμένες συντάξεις για τους συνταξιούχους και σε έναν χαμένο μισθό για τους μισθωτούς.
3ον. Ο κ. Τσίπρας, τον Ιανουάριο, δεσμευόταν ότι «δεν θα νομοθετήσει μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ και μάλιστα εκ των προτέρων για το 2019, δεν θα νομοθετήσει μείωση του αφορολόγητου, δεν θα νομοθετήσει νέες περικοπές στις συντάξεων».
Σήμερα, 4 μήνες αργότερα, όλα αυτά, και ακόμη χειρότερα, τα νομοθετεί.
Δεν κράτησε ούτε μία «κόκκινη γραμμή»!
Έδωσε τα πάντα και δεν κέρδισε τίποτα.
Από το «ούτε 1 ευρώ νέα μέτρα», περάσαμε στο ότι θα ψηφίσουμε «5 δισ. ευρώ νέα μέτρα, και με τα δύο χέρια, χωρίς πόνο ψυχής».
Ο απόλυτος εθισμός!
Όλα για την εξουσία, με κάθε κόστος, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο.
Ο κ. Τσακαλώτος, πέρυσι, πριν την προηγούμενη μείωση του αφορολόγητου που και πάλι ο ίδιος έκανε, δεσμευόταν ότι δεν είναι διατεθειμένος, ως Υπουργός, να καταθέσει στη Βουλή άλλο νομοσχέδιο με ακόμη χαμηλότερο αφορολόγητο.
Και σήμερα, το αφορολόγητο, με εισήγηση του ίδιου Υπουργού, «γκρεμίζεται» στα 5.681 ευρώ, περικόπτεται δηλαδή κατά 35%.
Και ο ίδιος παραμένει στη θέση του.
Κε. Υπουργέ, αφού το μετανιώσατε για την «καρέκλα», τουλάχιστον μην δεσμευτείτε ξανά για το ύψος του αφορολόγητου.
Κάθε φορά που δεσμεύεστε, το μειώνεται…
Την επομένη, είστε ικανός να το μηδενίσετε!
4ον. Η Κυβέρνηση, με δική της ευθύνη, καθυστέρησε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Συνέχισε να δίνει θεατρικές παραστάσεις περί δήθεν «σκληρής διαπραγμάτευσης», που ποτέ όμως δεν έκανε, όπως ομολόγησε πρόσφατα πρώην Υπουργός της.
Προχώρησε στη συρρίκνωση της συμμετοχής του Δημοσίου στις τράπεζες, με τεράστιο, μόνιμο κόστος για τους φορολογούμενους.
Προχώρησε στη σύσταση του αιώνιου υπερταμείου, ενός φορέα χωρίς ουσιαστικό εθνικό έλεγχο και δημοκρατική λογοδοσία, εκχωρώντας του, διαρκώς, δημόσια περιουσία.
Δεν προχωράει διαρθρωτικές αλλαγές, γιατί ούτε μπορεί, ούτε ξέρει, ούτε θέλει να τις υλοποιήσει.
Χωρίς στρατηγικό σχέδιο, προχωράει με την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας».
Στο μεταξύ όμως, σωρεύει τεράστιο κόστος στη χώρα.
Πλούτος 29 δισ. ευρώ εξανεμίστηκε.
Κάθε νοικοκυριό έγινε κατά 7.000 ευρώ φτωχότερο.
Και ταυτόχρονα, «φορτώθηκε» 3.400 ευρώ από τα αχρείαστα μέτρα που του επέβαλε η σημερινή Κυβέρνηση.
Η απόλυτη αποτυχία!
5ον. Η Κυβέρνηση προσπαθεί, και πάλι, να εξαπατήσει τους πολίτες.
Το «νέο έργο» που «ανεβάζει» τιτλοφορείται «αντίμετρα».
Αντίμετρα τα οποία αποτελούν μία επικοινωνιακή απάτη και συνιστούν τον «φερετζέ» του πολύ σκληρού πακέτου μέτρων. Γιατί;
Αν η Κυβέρνηση πιστεύει, για παράδειγμα, ότι το ζήτημα της παιδικής φτώχειας είναι σημαντικό, όπως το πιστεύουμε και εμείς, να αναλάβει, σήμερα, όχι στο μέλλον και υπό δημοσιονομικές προϋποθέσεις, σχετικές πρωτοβουλίες.
Έχει άλλωστε, όπως γράφει και το Μνημόνιο, την ιδιοκτησία του προγράμματος.
Επίσης, μέτρα και αντίμετρα δεν είναι ισοδύναμα για τον κάθε πολίτη.
Για παράδειγμα, οι πολίτες με ετήσιο εισόδημα μέχρι 22.000 ευρώ, ακόμη και αν υλοποιούνταν όλα τα αντίμετρα, θα πληρώσουν νέους φόρους.
Το ίδιο ισχύει και για τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Τα πιο αδύναμα οικονομικά στρώματα, σε κάθε περίπτωση, θα ζημιωθούν.
Επιπλέον, σύμφωνα και με το Άρθρο 15, τα αντίμετρα προϋποθέτουν την ψήφιση και πλήρη υλοποίηση των μέτρων, την μόνιμη επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και την αξιολόγηση των θεσμών.
Αρχίζουν να υλοποιούνται από το στιγμή που η χώρα, μετά τη λήψη των μέτρων, υπερβαίνει το 3,5% του ΑΕΠ πρωτογενές πλεόνασμα, για διάστημα τουλάχιστον 3 ετών.
Κάτι το οποίο και εσείς υποστηρίζατε ότι είναι ανέφικτο.
Για παράδειγμα, αν οι θεσμοί, μετά τη μείωση του αφορολόγητου και την περικοπή των συντάξεων, κρίνουν ότι η χώρα επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2021, η Κυβέρνηση θα λάβει 0 αντίμετρα!
Θα πρέπει το πρωτογενές πλεόνασμα να φτάσει το 5,5% του ΑΕΠ για να υλοποιηθούν όλα τα αντίμετρα.
Συνεπώς, τα μέτρα είναι σίγουρα.
Αποτελούν τη σίγουρη «φάκα».
Τα «αντίμετρα» θα υλοποιηθούν υπό προϋποθέσεις, πολύ δύσκολα επιτεύξιμες.
Αποτελούν το «τυρί», με στόχο την απόσπαση της προσοχής των πολιτών από τη «φάκα».
Όπως φάνηκε όμως και από τη χθεσινή ακρόαση φορέων, η κοινωνία δεν «τσιμπάει».
Αντιθέτως, η πρόταση του Προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη, για τη άμεση λήψη «αντιμέτρων», λόγω της υπέρβασης του περυσινού δημοσιονομικού στόχου, όπως εξήγησα και στην Επιτροπή, είναι ειλικρινής, λελογισμένη, ρεαλιστική και τεκμηριωμένη.
Ο τρόπος, ο χρόνος και η στόχευση της πρότασης είναι εντός του υφιστάμενου πλαισίου.
Την πρόταση αυτή, την καταθέσαμε με τη μορφή τροπολογίας.
Καλούμε την Κυβέρνηση να την κάνει δεκτή.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Συμπερασματικά, το 4ο Μνημόνιο αποτελεί την επιτομή της πολιτικής υποκρισίας, της κοινωνικής αναλγησίας, της αναξιοπιστίας, της ανικανότητας και της πολιτικής εξαπάτησης της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Η ΝΔ, με αίσθημα ευθύνης, το καταψηφίζει.
Τους Έλληνες πολίτες όμως τους απασχολεί ένα ακόμη ερώτημα: Υπάρχει άλλος δρόμος πέραν αυτού των διαδοχικών Μνημονίων;
Η απάντησή μου, αφού υπενθυμίσω ότι το 2011, από αυτό το Βήμα, είχα σημειώσει ότι δεν υπάρχει «βασιλική οδός» για την κοινωνική ευημερία, είναι πως ΝΑΙ.
ΝΑΙ υπάρχει, και αυτόν τον εθνικό οδικό χάρτη πρέπει, στρατηγικά, να σχεδιάσουμε και να βαδίσουμε, με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Βήματα αυτής της πορείας πρέπει να είναι:
- Η εμπροσθοβαρής υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και αποκρατικοποιήσεων.
- Η διατηρήσιμη δημοσιονομική ισορροπία, με μείωση φόρων και δαπανών, με την ένταξη «αφανούς» τμήματος της οικονομίας στο «εμφανές» πεδίο της, και με ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους.
- Η ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία, με την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, με την σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.
- Η υλοποίηση ενεργών πολιτικών αντιμετώπισης της ανεργίας, δημιουργώντας ένα ισχυρό δίχτυ επανένταξης σε μια σύγχρονη αγορά εργασίας.
- Η υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας, που θα στοχεύει στη μετάβαση σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία.
- Ο εκσυγχρονισμός της δομής και λειτουργίας του Κράτους, με την επέκταση και αξιόπιστη εφαρμογή της αξιολόγησης, σε όλο το εύρος του.
- Η προστασία των θεσμών, ώστε να μην λιγοστέψει η Δημοκρατία.
- Η βελτίωση της ποιότητας και της αποδοτικότητας, ο περιορισμός του κρατικού εναγκαλισμού και η προώθηση της διεθνοποίησης της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, της δια βίου μάθησης, της έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Είναι ανάγκη να σπάσουμε το καταστροφικό «καθοδικό σπιράλ» που οδηγεί, όλο και βαθύτερα, στο οικονομικό τέλμα, την κοινωνική μιζέρια και την εθνική παρακμή.
Είναι ανάγκη να μπούμε σε «ανοδικό σπιράλ», που οδηγεί στην ολόπλευρη ισχυροποίηση της χώρας.
Η σημερινή Κυβέρνηση, επί 2,5 χρόνια, αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να το πετύχει.
Είναι πλέον μάταιο να το προσπαθεί με τερτίπια.
Η ΝΔ, δεσμευμένη από τις αρχές και την ιστορική της διαδρομή, συμμετέχει καθαρά στον πολιτικό «στίβο».
Και λέει ξεκάθαρα:
Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης, η παρουσία σας δεν ωφελεί τη χώρα.
Την βλάπτει.
Πρέπει οι πολίτες να πάρουν κυρίαρχα τις αποφάσεις τους.
