Η 19η Μαΐου είναι ημέρα εθνικής μνήμης και πόνου, ημέρα απόδοσης τιμής και χρέους στον Ποντιακό Ελληνισμό. Η ιστορία των Ελλήνων του Πόντου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του Ελληνισμού. Ιστορίας που δεν παραγράφεται, που δεν λησμονιέται.
Μια τέτοια ημέρα είναι αναγκαίο να μην ξεχνάμε πως, τα έθνη και οι λαοί που δεν γνωρίζουν την Ιστορία τους είναι καταδικασμένα να ξαναζήσουν τις πιο τραγικές σελίδες της ιστορικής τους πορείας.
Η 19η Μαΐου, ημέρα κατά την οποία το 1919 άρχισε η δεύτερη φάση εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου, αφιερώθηκε στη μνήμη της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού της περιόδου 1916 – 1922. Στην μαύρη αυτή σελίδα της παγκόσμιας ιστορίας, 353.000 Έλληνες του Πόντου έπεσαν θύματα της τουρκικής αγριότητας και θυσιάστηκαν στο βωμό των γεωπολιτικών συμφερόντων, των σκοπιμοτήτων και της αδιαφορίας των ισχυρών της γης αλλά και των εγγενών αδυναμιών της πατρίδας μας που βίωνε τις συνέπειες του εθνικού διχασμού.
Σήμερα, 97 χρόνια μετά, χωρίς πάθη και με αντικειμενική προσέγγιση, είναι καιρός να αντλήσουμε χρήσιμα διδάγματα από την ιστορική μνήμη και να επιτελέσουμε το χρέος μας για αναγνώριση των αγώνων και της συμβολής της θυσίας των αδελφών μας Ποντίων στον Ελληνισμό και στην ιστορική αλήθεια.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού απαιτεί αφύπνιση της παγκόσμιας συνείδησης και εφαρμογής των οικουμενικών αρχών του Δικαίου και της Ηθικής. Αποτελεί δε, ευκαιρία για την Τουρκία να εξετάσει κριτικά την ιστορία της και να αποδείξει τον σεβασμό της στο Διεθνές Δίκαιο και στην προστασία των δικαιωμάτων των λαών αλλά και των εθνοτήτων που ζουν στην επικράτεια της, αν πραγματικά επιθυμεί η πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωσηνα έχει επιτυχή κατάληξη μελλοντικά.
Για τους Έλληνες σήμερα, η αναγνώριση της γενοκτονίας είναι χρέος εθνικό και ιστορικό και δίδαγμα γνώσης, ομοψυχίας και συνένωσης δυνάμεων.
Η ιστορία είναι αυτή που διδάσκει. Και η ιστορία των δύσκολων χρόνων της εποχής εκείνης θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη γεωπολιτική μας θέση, τους κινδύνους, τις ευκαιρίες αλλά, και το σπουδαιότερο, τη δύναμη της εθνικής ενότητας που αποτελεί προϋπόθεση και κινητήρια δύναμη επιβίωσης αλλά και δημιουργικής πορείας του Ελληνισμού στο ευμετάβλητο, ασταθές και δύσκολο γεωπολιτικό περιβάλλον της περιοχής που ζούμε.
