Η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, στις 3 Δεκεμβρίου, είναι μία αφορμή να κατανοήσουμε ότι, η αναπηρία δεν είναι απλά ένα βιολογικό φαινόμενο, είναι πάνω απ’ όλα ένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι, εν δυνάμει είμαστε όλοι ΑΜΕΑ, αφού μέσα σε δευτερόλεπτα, είτε από ξαφνική ασθένεια, είτε από ατύχημα μπορούμε να χάσουμε την καθημερινότητά μας όπως την ξέραμε, τότε θα κατανοήσουμε γιατί πρέπει να προσπαθήσουμε ως κοινωνία ακόμα περισσότερο και πιο αποτελεσματικά για να πετύχουμε το αυτονόητο,
ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΙΣΟΤΙΜΑ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ.
Η μόρφωση όλων των παιδιών, η διευκόλυνση μετακινήσεων στις πόλεις των ατόμων μειωμένης κινητικότητας, η εξασφάλιση της ηλεκτρονικής και της φυσικής πρόσβασης στις κοινωφελείς και δημόσιες υπηρεσίες, η δυνατότητα συμμετοχής σε όλες τις πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες είναι υποχρέωση της οργανωμένης πολιτείας να τα παρέχει σε όλα τα μέλη της και ακόμη περισσότερο τώρα, την περίοδο της πανδημίας, που οι δυσκολίες για τα άτομα με αναπηρίες πολλαπλασιάζονται.
Η Ελληνική Πολιτεία μέσα από μια σειρά νόμων συνεχίζει την προσπάθεια για την βελτίωση των συνθηκών πρόσβασης και διαβίωσης των Ατόμων με Αναπηρία, γιατί τότε μόνο η κοινωνία μας θα μπορεί να λέγεται πολιτισμένη, όταν εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες σε όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της, για όλες τις δραστηριότητες της επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής τους.
