Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τότε που ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αποκαλύφθηκε η κατάρρευση των ψευδαισθήσεων που η αυτοαποκαλούμενη ριζοσπαστική Αριστερά, επί χρόνια, καλλιεργούσε.
Αποκαλύφθηκε η αδυναμία της, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, να σχεδιάσει ρεαλιστικά και να εκτελέσει αποφασιστικά.
Αποκαλύφθηκαν οι πομφόλυγες για δήθεν «παράλληλα προγράμματα» και για «αριστερά πρόσημα».
Αποκαλύφθηκε η μνημονιακή της μετάλλαξη, που συνοδεύτηκε από τη «διαρκή της αφοσίωση», μέσα από πρόσφατες επιστολές, στο Μνημόνιο.
Αποκαλύφθηκε πως η «αριστερή ψυχή» γίνεται θυσία στο βωμό για λίγη «πολιτική εξουσία».
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι, εξαιτίας της ανικανότητας, της αναξιοπιστίας, των ιδεοληψιών και παλινωδιών της Κυβέρνησης, η κατάσταση στην οικονομία να έχει επιδεινωθεί σημαντικά σε σχέση με το 2014.
Δύο χρόνια χάθηκαν.
Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση.
Η μείωση της ανεργίας επιβραδύνθηκε.
Το οικονομικό κλίμα κατέρρευσε.
Οι επιχειρηματικές προσδοκίες και η καταναλωτική εμπιστοσύνη συρρικνώθηκαν.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας επιδεινώθηκε.
Το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών συρρικνώθηκε και το βιοτικό τους επίπεδο μειώθηκε.
Κεφαλαιακοί περιορισμοί επιβλήθηκαν.
Οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων υποχώρησαν.
Τα κόκκινα δάνεια διογκώθηκαν.
Οι τράπεζες χρειάστηκαν νέα ανακεφαλαιοποίηση, με την οποία το Δημόσιο έχασε ιδιοκτησία και κεφάλαια.
Ταμειακά διαθέσιμα φορέων του Δημοσίου «σκουπίστηκαν».
Τα λουκέτα στην αγορά πολλαπλασιάστηκαν.
Το κόστος δανεισμού του Δημοσίου αυξήθηκε.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές Δημοσίου και ιδιωτών εκτοξεύτηκαν.
Η βιωσιμότητα του Δημόσιου χρέους επιδεινώθηκε.
Η χώρα παραμένει «απούσα», 2 χρόνια μετά την έναρξη, από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Ταπεινωτικές δεσμεύσεις, όπως το υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων και ο «κόφτης», αναλήφθηκαν.
Με λίγα λόγια, καμία «κόκκινη γραμμή», υποχωρήσεις συνεχώς και παντού.
Διαπραγματευτικές ήττες, αυταπάτες και ψέματα αποτελούν το τρίπτυχο της Κυβερνητικής αποτυχίας.
Συγκρατείστε τρεις μόνο αριθμούς:
Το κόστος της ανερμάτιστης διακυβέρνησης είναι τεράστιο.
Πόσο; Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και την Τράπεζα της Ελλάδος, υπερβαίνει τα 85 δισ. ευρώ.
Δυνητικός πλούτος εξανεμίσθηκε.
Πόσος; Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 21 δισ. ευρώ.
Νέα μέτρα επιβλήθηκαν.
Πόσα; Σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό της Κυβέρνησης, 9 δισ. ευρώ.
Αυτό είναι το οδυνηρό αποτύπωμα στην οικονομία της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
«Κατασκευή» η οποία δοκιμάσθηκε, μετρήθηκε με τα προβλήματα και διαπιστώθηκε ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της διακυβέρνησης.
Έτσι σήμερα, η χώρα σέρνεται, παραπαίει και βρίσκεται μπροστά σε νέα αδιέξοδα.
Αδιέξοδα που οφείλονται στην αδυναμία της Κυβέρνησης να ολοκληρώσει, έγκαιρα, τη δεύτερη αξιολόγηση, αλλά και στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές.
Καθυστέρηση η οποία διατηρεί και ενισχύει την αβεβαιότητα, στερεί ρευστότητα από την πραγματική οικονομία, αναβάλλει την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, μεταθέτει χρονικά τη συζήτηση για τις ουσιαστικές παρεμβάσεις ενίσχυσης της βιωσιμότητας του χρέους και προσθέτει, άμεσα, μέτρα λιτότητας στις πλάτες της κοινωνίας.
Μέτρα τόσο για το 2018 όσο και για τα επόμενα, αρκετά χρόνια, με την αποδοχή υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για μακρά χρονική περίοδο.
Με την εφαρμογή μόνιμων μηχανισμών επιτροπείας, ναρκοθετώντας την πορεία της χώρας.
Είναι συνεπώς σαφές ότι η χώρα χρειάζεται μια διαφορετική, συνεκτική και ρεαλιστική πρόταση οικονομικής πολιτικής.
Με λιγότερους φόρους, λιγότερες δαπάνες και αποτελεσματικότερο κράτος.
Με ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας.
Με περισσότερες επενδύσεις και περισσότερες δουλειές.
Οι Έλληνες μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με μια Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με εθνικό σχέδιο και σκληρή δουλειά, στηριγμένοι στην αλήθεια, στη συνεννόηση και στην ενότητά μας ώστε να σπάσει το καταστροφικό καθοδικό σπιράλ που οδηγεί όλο και βαθύτερα στο οικονομικό τέλμα και την κοινωνική μιζέρια.
